Wanneer het precies is geweest kan ik je niet vertellen. Want het was geen liefde op het eerste gezicht. In Rotterdam geboren, staat er op mijn geboorteakte. En, ik ben Feyenoorder voor het leven. Kan ook niet anders wanneer dit je met de paplepel is ingegeven door je vader. Een geboren én getogen Rotterdammer. ‘Wel Rotterdammer van toen maar niet van nu’, vertelde hij mij toen wij door zijn oude wijk struinde waar nog maar weinig over was van de ziel van toen. Snap ik. Nostalgie en gevoel van de tijdsbeleving van toen past niet in het nu. Ik herinner mij Rotterdam als de stad waar ik met mijn vader en moeder naar toe ging om op de markt kleren te kopen. Jaren later, als je geluk had, werd er nog een bezoekje aan McDonalds vastgeplakt. Want dat was uniek! McDonalds had je alleen maar in de stad. Een echt uitje waar je weken naar uit kon kijken.
Natuurlijk mijn eerste bezoek aan het Feyenoord stadion in vak S met mijn buurjongen. ‘Wanneer ze scoren moet je naar voren rennen‘, was de instructie die ik meekreeg. En voor ik het wist, hing ik binnen een paar minuten al in de hekken. Wat vond ik dat toen stoer en eng tegelijk. Mijn laatste wedstrijd bij Feyenoord zat ik met een kop warme thee in de business seats. Ook leuk, maar een hele andere beleving ;).
Blijdorp, waar mijn ouders voor spaarden om jaarlijks een bezoek aan te brengen en natuurlijk de Euromast, wat hoog was dat! Jaren later tokkelde mijn vader dezelfde Euromast naar beneden terwijl ik binnen heb toegekeken en lachend heb gezwaaid.
Ergens in die periode begon de liefde voor Rotterdam toch wel te komen. De stad veranderde, knapte op, kreeg een hele andere vibe. Nu vind ik het heerlijk om door die stad te struinen en nieuwe events, musea, restaurants en wijken te ontdekken.
Zo mocht ik voor de Social Media Week Rotterdam Christine Fürst interviewen over haar beleving van de stad. Mede door haar heeft Rotterdam veel meer zitmogelijkheden gecreëerd door heel de stad heen, om even te rusten en te genieten wanneer je door de stad loopt op jouw ontdekkingstocht. Ik sprak met haar af in Gare du Nord. Een plek waar niets was, midden in een wijk waar een treinstel is geplaatst en nu zelfs een toeristische trekpleister is geworden.
Zo ontdekte ik vorig jaar via Instagram de ‘Pink Wall van Rotterdam‘. Dit is overgewaaid uit Los Angeles van modeontwerper Paul Smith. In Nederland was de Pink Wall onderdeel van de Samsung-campagne ‘Do Bigger Things’. Op naar de Hofbogen in Rotterdam Noord. Rijdend richting Hofplein zag ik de gele trappen van de Luchtsingel al aan mijn rechterzijde, waarachter de roze muur zich verschool.
Yes! Nog net op het nippertje want de roze muur zou maar tot december blijven! Ik had het geluk dat hij er ook nog in januari was
Verrast door de leuke winkels en restaurants die er zitten voor je bij de muur aankomt, heb ik de kou getrotseerd om een paar foto’s te schieten. En ook op deze koude en natte winterdag was ik niet alleen. Er was veel jeugd die in de meest crazy poses ook nog even snel een snapchat of instagram foto kwamen maken.
Een eeuw lang reden er treinen over de Hofbogen tussen Rotterdam en Scheveningen. Nu een nieuwe hotspot van Rotterdam. In de bogen onder deze oude spoorlijn vind je bijzondere horeca, design en fashion. Wandel langs de lijn en laat je verrassen door de tal van hippe plekken. Alles lekker Rotterdams.
Het artwork is gerealiseerd door Opperclaes, de curator van de wand en creatief projectbureau. Zij maken dromen waar van opkomende kunstenaars in Rotterdam. Deze enorme muur vormt voor Opperclaes een geweldige showcase waarvoor ieder kwartaal een andere kunstenaar wordt geselecteerd en uitgenodigd.
Inmiddels is de Pink Wall dan ook al verdwenen en heeft plaats gemaakt voor het kunstwerk van kunstenaar Gino Bud Hoiting. Heel anders, maar ook zeker het bezoeken de moeite waard. Dat heb ik dan ook gedaan! Hoewel de graffiti ook wel de overhand gaat nemen op de Luchtsingel levert het toch nog zeker mooie plaatjes op.
Ken jij het idee achter dit project? Heb jij hier aan bijgedragen door je naam te plaatsen? Lees er op de website van de Luchtsingel alles over!
Dit is vast niet het laatste blog wat jullie van mij lezen over Rotterdam, want ik ‘loopT’ er graag!
Joop van der Hor wist het gevoel van Rotterdam mooi te verwoorden, of eigenlijk toch niet …
Uit de toen odes aan Rotterdam
Rotterdam is niet te beschrijven
Volgens Deelder is Rotterdam niet te niet filmen
maar evenmin te beschrijven en niet te volgen bovendien
Wie Rotterdam wilt leren kennen
moet het eerst van bovenaf hebben gezien.
Wie naar beneden kijkt vanaf de Euromast
ziet dat die horizontaal in de tunnel past
En het mooiste uitzicht vooruit
is vanaf de spacetower ‘Op Zuid’
Wat ben ik trots op de Rotterdammer
grote handen dito bek
Je kunt van alles tegen hem zeggen
een Rotterdammer krijg je toch niet gek!
En aan allebei de kanten
van die brug van Noord naar Zuid
Daar ken je Rotterdams lulluh
zonder de borst vooruit
Over borsten gesproken
we zingen daaruit voluit mee
Van ‘Hand in Hand de Kameraden’
tot simpelweg ‘Van je Holadijee!’
Overal wordt Rotterdams gesproken
van Hillegersberg tot de Hoek aan zee
En zelfs op Kralingen bij een kopje Engelse thee
oreren de dames kakkerig een stukkie mee.
Rotterdam is niet voor dromers
daarvoor is het veels te echt
Maar heb Rotterdam leren kennen
slaap je nooit meer slecht.